Marzyć albo nie być – o poezji i nie tylko z Piotrem Durakiem.
Dnia 28 listopada na świetlicy szkolnej przy mroku za oknami i w świetle świec, odbył się wieczór poetycki poświęcony twórczości nauczyciela naszej szkoły, pana Piotra Duraka. Licznie przybyła młodzież i grono pedagogiczne na czele z dyrektorem ZSO Zbigniewem Zielińskim, miała okazję wysłuchać programu poetyckiego złożonego z wierszy i fragmentów powieści Piotra Duraka.
Zaprezentowany program literacki składał się z trzech części; w pierwszej utwory układały się w opowieść o wchodzeniu w życie, o wierzę w ideały, w miłość, i o zwątpieniu, rozczarowaniu światem. Złożyły się na nią wiersze z dwóch tomów poetyckich Piotra Duraka: „Odnaleźć siebie” (Mielec 2006) i „Wiatrołomny” (Rzeszów 2008). W przerwie obecni goście mieli okazję wysłuchania piosenek autorstwa Julii Kożuszny, uczennicy klasy 1 C. Julia zachwyciła krystalicznie czystym głosem i mądrą refleksją swoich utworów.
Część druga, rozpoczęta wierszem „Pierwszy dzień reszty mojego życia” – opisem próby samobójczej młodego człowieka, znakomicie odczytanym przez ucznia klasy 2 A Sebastiana Pereta, to opis wychodzenia z obłędu, dorastania i kształtowania systemu wartości młodego człowieka. Pojawiły się więc ostre wątpliwości: „Boga nie ma” padały słowa pełne wyrzutu w stosunku do świata, „miłość nie istnieje”, „przyjaciele, gdzie jesteście?”, by za chwilę stwierdzić, że przecież trzeba żyć, że tyle ludzi na świecie, tyle miejsc i rzeczy do zrobienia. Czy Bóg jest rzeczywiście we wszystkim, jak chcą księża i niektórzy poeci, czy jednak nie, a w takim razie, gdzie można Go dzisiaj odnaleźć? Pojawiały się gorzkie oceny rzeczywistości jak w kontrowersyjnym erotyku pt. „Portret współczesnej nastolatki” odczytanym przez Grzegorza Świerka z klasy 2 A. Drugą część również podsumowała Julia kolejny raz zachwycając wykonaniem piosenki własnego autorstwa, pięknym śpiewem i grą gitarową. Do śpiewu dołączył również sam Piotr Durak, wykonując z dużą ekspresją piosenkę innego Piotra – Roguckiego, wokalisty zespołu Coma: „Sto tysięcy jednakowych miast”.
Na część trzecią spotkania złożyły się fragmenty dwóch prozatorskich książek Piotra Duraka („Ostatni rok” i „Dzienniki rowerowe”) odczytane przez Patrycję Stopińską z 2 C i Sebastiana Pereta. Całość zaś zakończył Wojciech Indyk z klasy 1 B, odczytując utwór „Remedium” z tomu „Wiatrołomny”. „Tylko sztuką będzie być cieniem, gdy nadejdzie nowy wschód słońca” – brzmiał ostatni fragment wiersza. Każdy z nas w życiu przeżywa ciężkie chwile, załamania, buntu, rozczarowania światem i ideałami. Grunt to żyć, jak najpiękniej, bo każda chwila przemija, zarówno ta zła, jak i ta dobra. Nie poddawać się i z nadzieją witać każdy nowy dzień.
Smyczkowy akompaniament pod wiersze skomponowany został przez panią Jolantę Dudzik wraz z jej muzycznymi podopiecznymi, w tle zaś zgromadzeni mogli oglądać zdjęcia z wypraw Piotra Duraka, ze spływów pontonowych rzekami Polski, z Czarnobyla i miejsc opuszczonych przez człowieka, z wypraw wysokogórskich i podziemnych do opuszczonych kopalni. Nasz nauczyciel dał się poznać z wielu różnych, nietypowych i nieprzewidywalnych stron. Na zakończenie wieczorku długo rozbrzmiewały oklaski i gratulacje, zaś główny bohater podpisywał swoje książki i odpowiadał na pytania. Wszyscy opuścili mury szkoły bogatsi duchowo i zadowoleni.